คอลัมน์ EYE ON SPORTS โดย กษิติ กมลนาวิน ราชวังสัน

ฟุตบอลทีมชาติ แคนาดา เคยได้เข้าไปเล่นในฟุตบอลโลก รอบสุดท้าย มาแล้ว ในปัจจุบัน มีอันดับโลกล่าสุดที่จัดโดย ฟีฟ่า อยู่ที่ 79 เคยดีกว่านั้นคือรั้งอันดับ 40 ในปี 1996 ส่วนถ้วยแช้มพ์รายการใหญ่ที่คว้ามาได้ก็คือ ค็อนคาแค้ฟ แชมเปี้ยนชิพ (CONCACAF Championship) ในปี 2000 แต่ไม่เคยมีลีกอาชีพภายในประเทศเลย นี่เพิ่งจะเริ่มจัดการแข่งขัน แคนาเดี้ยน เพรอมิเอ ลีก (Canadian Premier League - CPL) ครั้งแรกขึ้นในเดือนเมษายนนี้ เพื่อที่จะเตรียมทำให้ทีมฟุตบอลได้ฝังรากลึกลงไปในแต่ละชุมชนและเพิ่มพูนความสามารถให้สูงขึ้นก่อนที่การร่วมเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน ฟุตบอลโลก 2026 กับ สหรัฐ อเมริกา และ เมฮีโก จะมาถึง

พื้นที่ร่วม 9.98 ล้าน ตารางกิโลเมตร กว้างขวางใหญ่โตมาก ใหญ่กว่าประเทศไทย เกือบ 20 เท่า แต่มีประชากรเพียง 37 ล้าน คน ในเรื่องกีฬานั้น แคนาดา คลั่งไคล้ ฮ้อกกี้น้ำแข็ง มากกว่า มีทีมอาชีพถึง 7 ทีมใน ลีกฮ้อกกี้ของอเมริกาเหนือ (National Hockey League) ที่มีทีมจาก สหรัฐ อเมริกา อีก 24 ทีมรวมอยู่ด้วย มีทีมเบ้สบอลอาชีพ 1 ทีมแข่งร่วมกับ ทีมสหรัฐฯ 29 ทีม ใน เมเจ้อร์ ลีกเบ้สบอล (Major League Baseball) ส่วนบ้าสเก็ตบอลก็ โทร็อนโท แร้พเท่อร์ส (Toronto Raptors) ไงครับที่เป็น 1 เดียวร่วมแข่งใน เอ็นบีเอ (National Basketball Association) กับอีก 29 ทีมของ สหรัฐฯ ในขณะที่ 3 สโมสรฟุตบอลของตนก็ต้องไปแข่งร่วมกับอีก 21 ทีมของสหรัฐฯ ใน เมเจ้อร์ ลีก ซ้อคเค่อร์ (Major League Soccer) คือ โทร็อนโท เอ๊ฟซี (Toronto FC) แวนคูเว่อร์ ฮไว้ท์แค็พส์ (Vancouver Whitecaps) และ มงต์เรอัล อิมแผ็คท์ (Montreal Impact)

เรื่องฟุตบอลหญิงนั้น ดูจะเด่นกว่ามาก รั้งอันดับ 5 ใน ฟีฟ่า แร้งกิ้ง ได้เข้าร่วมการแข่งขันฟุตบอลโลก รอบสุดท้าย มาตลอด นับตั้งแต่ครั้งที่ 2 ในปี 1995 และเคยเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน ฟุตบอลหญิงชิงแช้มพ์โลกมาแล้วเมื่อปี 2015 ที่ฟุตบอลหญิงของไทยไปร่วมแข่งด้วย ถ้วยในระดับภูมิภาคคือ ค็อนคาแค้ฟ วีเม่นส์ แชมเปี้ยนชิพ (CONCACAF Women's Championship) ก็คว้ามาได้ 2 หนในปี 1998 และ 2010 แถมยังได้เหรียญบร๊อนซ์ โอลิมปิค เกมส์ ในปี 2012 และ 2016

นักเตะชายดีๆของ แคนาดา ที่ใครๆพอจะนึกออกก็มี อัลฟ็อนโซ เดวี่ส์ (Alphonso Davies) ปีกตัวจี๊ด อายุเพียง 18 ปี ที่ บาแยร์น มึนเชิ่น ซื้อมาจาก แวนคูเว่อร์ ฮไว้ท์แค็พส์ ด้วยราคา 13.5 ล้าน ยูเอ๊ส ดอลเล่อร์ส เป็นสถิติของ MLS บัลลู ตาบลา (Ballou Tabla) ปีก วัย 19 ปี ที่เล่นให้กับ บารเซโลน่า ทีม B แล้วปล่อยยืมไปให้กับ อัลบาเซเต ใน เซกุนดา ดีบีซิอ็อน ของ สเปน รวมทั้ง จูเนียร์ ฮอยเล็ท (Junior Hoilett) ปีกร่างเล็ก วัย 28 ปี ของ คาร์ดิฟฟ์ ซิตี้

เมื่อคิดสร้างลีกอาชีพให้ฟุตบอลชาย สมาคมฟุตบอลแห่งแคนาดา จัดโครงสร้างให้ CPL ฤดูกาลแรกมีเพียง 7 ทีมเข้าร่วมแข่งเท่านั้น อันนี้ความจริงมีแผนจะเพิ่มเป็น 18 ทีมในอนาคต ซึ่ง 7 ทีมที่ว่านี้ย่อมไม่ใช่ 3 ทีมที่ร่วมแข่งใน MLS ของ สหรัฐฯ แน่นอน แต่ต่างก็เป็นสโมสรที่ก่อตั้งขึ้นในท้องถิ่นต่างๆ ใหม่ๆ ซิงๆ ทั้งสิ้น หลายสโมสรเพิ่งถูกก่อตั้งเมื่อ 8-9 เดือนที่ผ่านมาเอง บางสโมสรแม้มีอายุเกือบ 10 ปี แต่ยุบทิ้งไปแล้วก็ถูกหยิบขึ้นมาปัดฝุ่นชุบชีวิตขึ้นมาใหม่ ให้แต่ละทีมพบกันหมดในระบบ เหย้า-เยือน โดยเริ่มการแข่งขันวันที่ 27 เมษายนนี้ และไปจบในเดือนตุลาคมนี้

สมาคมฟุตบอลฯ กำหนดให้แต่ละทีมมีผู้เล่นได้ระหว่าง 20-23 คน มึโควต้านักเตะต่างชาติได้ 7 คน แต่ในขณะลงสนาม ใน 11 ผู้เล่นต้องเป็นชาวแคนาดาอย่างน้อย 6 คน เรื่องการสร้างนักเตะเยาวชนนั้น เขาก็มีนโยบายวางอนาคตให้นักเตะที่เป็นชาวแคนาดาของแต่ละทีม โดยบังคับให้มีนักเตะที่มีอายุไม่เกิน 21 ปีจำนวน 3 คนอย่างน้อย และต้องให้ทั้ง 3 คนได้ลงสนามโดยคำนวณเวลารวมกันตลอดฤดูกาลแล้วเป็นเวลาไม่น้อยกว่า 1,000 นาที

CPL ในแบบ เหย้า-เยือน ส่งผลให้เกิดการเดินทางไปแข่งขันอันยาวไกลทีเดียว เพราะทีม แพซิฝิค เอ๊ฟซี (Pacific FC) นั้นตั้งอยู่ใน บริทิช โคลัมเบีย ทางตะวันตกสุด ถ้าต้องไปเจอกับ เอ๊ชเอ๊ฟเอ๊กซ์ ว็อนเดอเร่อร์ส (HFX Wanderers FC) ที่อยู่ใน โนว่า สโกเทีย ทางตะวันออกสุด มีระยะห่างกันถึง 4,476 กิโลเมตร เลยทีเดียว อย่างไรก็ตาม ระยะดังกล่าวยังแค่ไกลเป็นอันดับ 3 ของโลกเท่านั้นครับ เพราะอันดับ 2 คือ ระหว่างทีม ชายาปุระ กับ เมดาน ใน ลีกา 1 ของ อินโดเนเซีย ระยะห่างกัน 4,723 กิโลเมตร ส่วนลีกที่ต้องเดินทางไกลบักโกรกที่สุดในโลกคือ เอ ลีก ของ อ๊อสตราเลีย ระหว่างทีม เว็ลลิงเติ้น กับ เพิ้ร์ธ มีระยะทางถึง 5,259 กิโลเมตรครับ